Φώτα!

Με αφορμή ένα (ευτυχώς) ανώδυνο περιστατικό που μου συνέβη σήμερα, θα ήθελα να αναφερθώ στη χρήση των φώτων κατά τη νυχτερινή οδήγηση με ποδήλατο.

Επιστρέφοντας (με το αυτοκίνητο), σήμερα γύρω στις 20:00, βγήκα από ένα δευτερεύοντα δρόμο στη Μεσογείων, λίγο πριν τη γέφυρα Καλατράβα, στον κόμβο με την Κατεχάκη. Σταμάτησα πριν βγω, είδα ένα αυτοκίνητο να έρχεται με σχετικά μικρή ταχύτητα και σε αρκετή απόσταση, υπολόγισα ότι μπορώ να βγω χωρίς να αναγκάσω το άλλο αυτοκίνητο να επιβραδύνει, και... βγήκα! Την ώρα που είχα ήδη βγει στη Μεσογείων, με την άκρη του ματιού μου στην αρχή και από τον καθρέφτη στη συνέχεια, διαπίστωσα με τρόμο ότι ένας συνάδελφος-ποδηλάτης, ανακάστηκε να επιβραδύνει (και μάλλον τρόμαξε και λίγο γιατί άρχισε να χτυπάει το κουδουνάκι του επίμονα)! 

Περιτό να πω ότι ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί! Παρόλο που (τελικά) δεν είχα δημιουργήσει πραγματικό κίνδυνο για το συνάδελφο-ποδηλάτη, και μόνο στην ιδέα μιας τέτοιας πιθανότητας, θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου. Τι είχε συμβεί; Ο ποδηλάτης βρισκόταν μπροστά από το αυτοκίνητο που ανέφερα, μερικά μέτρα, αλλά τα δυνατά φώτα του αυτοκινήτου πίσω του, έκαναν τα led του ποδηλάτου του να "εξαφανιστούν". Απλά, δεν τον είδα! Πιθανότατα η κούρασή μου και ο πολύ κακός φωτισμός του δρόμου, να έπαιξαν το ρόλο τους. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι ενώ ο ποδηλάτης κινούνταν κανονικά, στη δεξιά πλευρά του δρόμου, με φώτα, κράνος κλπ. εγώ απλά δεν τον είδα και θα μπορούσα να τον έχω θέσει σε κίνδυνο!

Τα διδάγματα:

1. Η κούραση είναι κακή παρέα. Κοιτάξτε δυο και τρεις φορές, για να σιγουρευτείτε!
2. Έχετε πάντα στο μυαλό σας (ως οδηγοί αυτοκινήτου) ότι κυκλοφορούν ποδήλατα! Μπορεί να μην είναι (ακόμα) πολλά, αλλά υπάρχουν! Και αν δεν περιμένεις να τα δεις, είναι πολύ πιθανό να μην τα δεις! (απόδειξη)
3. Σε δρόμους με πολλά αυτοκίνητα, τα φώτα των αυτοκινήτων "μπλέκονται" με τα φώτα των ποδηλάτων, κάνοντας τα τελευταία δυσδιάκριτα

Τελευταίο και (ίσως) πιο σημαντικό δίδαγμα, για μας τους ποδηλάτες: Τα φώτα led (ο πιο συνηθισμένος τύπος φώτων για ποδήλατα) είναι πολύ καλύτερα να είναι ρυθμισμένα να αναβοσβήνουν (και όχι σταθερά αναμμένα). Έτσι ξεχωρίζουν πολύ περισσότερο και γίνονται διακριτά πολύ ευκολότερα! Άλλωστε, ο βασικός τους ρόλος είναι να μας διακρίνουν οι άλλοι και όχι να φωτίζουν το δρόμο μας. Προσωπικά, τα έχω σταθερά αναμμένα μόνο σε ερημικούς, σκοτεινούς δρόμους. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, τα έχω να αναβοσβήνουν. 

Είναι ίσως το μόνο που θα συμβούλευα το συνάδελφο-ποδηλάτη να προσέξει την επόμενη φορά.  Αφού βεβαίως του ζητούσα ΣΥΓΓΝΩΜΗ για την απροσεξία μου (το κάνω από αυτό εδώ το βήμα, μια και δεν πρόλαβα να σταματήσω εκείνη τη στιγμή και να απολογηθώ). 

Καλό δρόμο συνάδελφε και τα φώτα σου να αναβοσβήνουν!

Τα παιδιά ΜΟΥ στο δρόμο

Εντυπώσεις και "μαθήματα" από την πρώτη, σχετική απόπειρα.

Η ποδηλατική παιδεία χτίζεται με συνδυασμό θεωρίας και πράξης! Σήμερα λοιπόν, μετά από τρεις-τέσσερις εβδομάδες θεωρίας, έγινε η πρώτη πρακτική εφαρμογή. Στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, απρόσμενη θα έλεγα! Τρία ποδήλατα (ο υπογράφων μπαμπάς και τα δυο πιτσιρίκια, 9 1/2 και 7 ετών με τα πρόσφατα αποκτηθέντα MTB που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο post) ξεκίνησαν για μια διαδρομή στους δρόμους της πόλης.

Ιδού τα "μαθήματα" και συμπεράσματα:

• Προετοιμασία: Ποτέ δεν είναι αρκετή. Τα παιδιά πρέπει να ακούν συνέχεια ποιοι είναι οι κίνδυνοι, ποια είναι η σωστή συμπεριφορά, ποιοι είναι οι κανόνες, κλπ.

"Μένουμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου",
"Ακολουθούμε τα σήματα και τους κανόνες, όπως όλα τα οχήματα",
"Δεν κάνουμε ελιγμούς",
"Κινούμαστε σαν να είμαστε αόρατοι".

Αυτές ήταν οι βασικές οδηγίες που χρησιμοποίησα.

• Επιλογή διαδρομής: Επίπεδη, με λίγη κίνηση, σε ώρα και ημέρα που βολεύει. Επέλεξα μια απόσταση περίπου 2 - 3 km (από το σπίτι μέχρι το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής του δήμου), Κυριακή απόγευμα. Η επιλογή αποδείχτηκε σωστή, αφού η απόσταση δεν ήταν κουραστική για τα παιδιά, τα αυτοκίνητα στο δρόμο ήταν λίγα, και κανείς από τους οδηγούς που συναντήσαμε, δε φάνηκε να είναι ιδιαίτερα βιαστικός ή ιδιαίτερα εκνευρισμένος!

• Τα παιδιά έδειξαν απρόσμενη ωριμότητα. Ήταν συγκεντρωμένα στο δρόμο, άκουγαν συνεχώς τις οδηγίες και τις τήρησαν κατά γράμμα. Ταυτόχρονα, έδειξαν ενθουσιασμένα και περήφανα από την εμπιστοσύνη που τους έδειξε ο μπαμπάς, βγάζοντας τα στο δρόμο.

• Στα δύσκολα σημεία προτιμήστε να περάσετε πεζοί. Δεν είναι ανάγκη να ρισκάρουμε! Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του ποδηλάτη είναι ότι μπορεί να μετατραπεί σε πεζό, μέσα σε 2 δευτερόλεπτα!

• Σε κάποιες (εξαιρετικές) περιπτώσεις, υπάρχει και η λύση της μετακίνησης πάνω στο πεζοδρόμιο. Ειδικά αν αυτό είναι φαρδύ και όχι κατειλημμένο από παράνομα παρκαρισμένα (σπάνιο!). Χρησιμοποιείστε αυτή τη λύση με φειδώ. Δεν είναι αυτός ο βασικός τρόπος μετακίνησης που αναζητούμε! Επιπλέον, θυμηθείτε: οι πεζοί έχουν προτεραιότητα!
  

• Φροντίστε να είστε συνεχώς πίσω από τα παιδιά, κινούμενοι σε μονή σειρά. Σε κάποιες περιπτώσεις (όταν το πλάτος του δρόμου το επιτρέπει) μπορείτε να είστε δίπλα τους, αριστερά τους εννοείται!
  

• Οι οδηγίες πρέπει να είναι απλές και κατανοητές εντολές, δοσμένες ήρεμα, μεγαλόφωνα και έγκαιρα!

• Χρειάζεται σοβαρότητα στη συμπεριφορά. Τα παιδιά πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν πρόκειται για βόλτα στο πάρκο, αλλά για κάτι διαφορετικό. Αλλά δεν χρειάζεται άγχος και φωνές. Πρέπει να είναι - τελικά - μια ευχάριστη διαδικασία. Αλλιώς, θα προτιμήσουν να μην το ξανα-δοκιμάσουν! Επομένως, η ενθάρρυνση, η επιβράβευση και το χαμόγελο, είναι απαραίτητα συστατικά!
  

• Τα παιδιά έχουν την τάση να πηγαίνουν πολύ άκρη δεξιά. Επίσης, αν κινούνται σε δρόμο με αραιά παρκαρισμένα αυτοκίνητα, έχουν την τάση να πηγαίνουν άκρη δεξιά στα κενά, και μετά πρέπει να ξανα-κινηθούν αριστερά, όταν πλησιάσουν στο επόμενο παρκαρισμένο. Αυτό δεν είναι ο ασφαλέστερος τρόπος μετακίνησης, για οποιονδήποτε, πόσο μάλλον για παιδιά. Τα "S-άκια" τρομάζουν τους οδηγούς και τους μπερδεύουν ως προς τις προθέσεις του ποδηλάτη. Προσπαθείτε να εξηγείτε τη σημαντικότητα της κίνησης σε ευθεία, αριστερότερα από την ευθεία των παρκαρισμένων. Ειδικά όταν το πλάτος του δρόμου είναι αρκετό, είναι πολύ ασφαλέστερο.
  

• Το κράνος δεν το ανέφερα νωρίτερα, γιατί το θεωρώ δεδομένο.
  

Τέλος, το πιο σημαντικό! Μην ξεθαρρεύετε! Η εκπαίδευση (ποδηλατών και οδηγών!) θα πάρει πολύ καιρό και οι κίνδυνοι πάντα θα υπάρχουν.