Ποδηλατόδρομοι στη Ναύπακτο

Η τύχη το έφερε, ακριβώς ένα χρόνο μετά το τελευταίο post μου σε αυτό το blog (και ενώ - όπως έχω ήδη αναφέρει - συνεχίζω να είμαι ενεργός blogger σε θέματα που αφορούν την αθλητική πλευρά της ποδηλασίας) να έχω θέμα που με κάνει να επανέλθω...

Το Σαββατοκύριακο πήγα στη Ναύπακτο (για μίνι απόδραση, μπάνιο, κλπ.). Με έκπληξη διαπίστωσα ότι στην πόλη υπάρχουν ποδηλατόδρομοι, τόσο στους κεντρικούς της δρόμους, όσο και στον παραλιακό. Πολύ λιγότερη έκπληξη μου έκανε το γεγονός ότι οι ποδηλατόδρομοι είναι πρακτικά σε αχρηστία. Φίλοι που συχνάζουν τα καλοκαίρια στην περιοχή, με ενημέρωσαν ότι το έργο είναι καινούριο. Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, αποκάλυψε τα συνηθισμένα ρεπορτάζ, τις κριτικές για την ποιότητα του έργου, τις γκρίνιες, κλπ. Κάποιοι γκρινιάζουν επειδή δεν υπάρχουν κολονάκια που να διαχωρίζουν πλήρως τον ποδηλατόδρομο από το δρόμο, κάποιοι άλλοι ασχολούνται με τη χρηματοδότηση της ΕΕ προς το Δήμαρχο, κλπ.

Η άποψή μου είναι απλή:

Ο ποδηλατόδρομος (θα έπρεπε να) διαφυλάσσεται από τους ποδηλάτες, με τη χρήση του και με συνεχείς υποδείξεις προς τους οδηγούς - ώστε να σταματήσουν να παρκάρουν και να τον κλείνουν - και προς τους πεζούς (ώστε να μην περπατάνε αμέριμνα πάνω του). Τα είδα και τα δύο αυτά: στην παραλία - όπου δεν υπάρχουν αυτοκίνητα - οι πεζοί περπατούν αμέριμνα πάνω στον ποδηλατόδρομο και οι ποδηλάτες οπουδήποτε αλλού (ανάμεσα στους πεζούς κάνοντας ελιγμούς)! Στον κεντρικό δρόμο, οι ποδηλάτες (που είναι πολύ λίγοι) πάνε όπου τύχει και οι οδηγοί έχουν άνετο χώρο στάθμευσης!

Η διαγράμμιση είναι πολύ καλή, υπάρχουν και μεταλλικά ανακλαστικά, δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο για ένα λειτουργικό ποδηλατόδρομο. Ποδηλάτες χρειάζονται να χρησιμοποιούν το δρόμο τους. Κι όταν λέω ποδηλάτες δεν εννοώ παιδάκια που βγήκαν με τους γονείς περίπατο στον παραλιακό και πήραν μαζί και το ποδήλατο για να παίξουν!

Φίλοι Ναυπάκτιοι ποδηλάτες: Αφήστε τις γκρίνιες και τα αυτοκίνητα και πιάστε (ποδηλατική) δουλειά. Βγείτε στο δρόμο, ποδηλατήστε, χρησιμοποιείστε τον ποδηλατόδρομο, εξηγήστε με ευγένεια στους οδηγούς και στους πεζούς, αλλά μην τους αφήνετε να σας πάρουν αυτό το έργο, αυτή την κατάκτηση. Αν κάθε οδηγός και κάθε πεζός ακούει κουδουνάκι κάθε φορά που πατάει στον ποδηλατόδρομο, μέσα σε λίγες εβδομάδες θα έχουν όλοι "εκπαιδευτεί" και τότε η συμβίωση θα είναι αρμονική και η μετακίνησή σας άνετη και ασφαλής.

Ανακατεύθυνση

Το τελευταίο διάστημα, έχω εστιάσει στην "αθλητική" πλευρά της ποδηλασίας. συνεχίζω να καλύπτω πολλά χιλιόμετρα, με την κούρσα μου, να κάνω παρέα με άλλους ¨κουρσάδες" ποδηλάτες και να απολαμβάνω την παραλιακή - συνήθως σε ώρες μειωμένης κίνησης.

Στο αντίστοιχο blog που διατηρώ για να κρατάω λογαριασμό των σχετικών δραστηριοτήτων μου, μπορεί κάποιος να μαθαίνει νέα μου.

Θα συνεχίσω όμως να χρησιμοποιώ και αυτό εδώ το blog για τα θέματα που σχετίζονται με τη συμπεριφορά μας στο δρόμο, την ασφάλεια μας, κλπ.

Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Λ.Ε.Α.

Το περασμένο Σάββατο, πήρα μέρος στο brevet του Πύργου. Ποδηλάτησα 200 χιλιόμετρα σε 10 ώρες καθαρής ποδηλασίας (κι άλλη μια ώρα και 45 λεπτά περίπου στάσεων για ξεκούραση). Σήμερα, πήρα την οικογένεια και πήγαμε με το αυτοκίνητο στο Λουτράκι.

Το περασμένο Σάββατο, κινήθηκα με το ποδήλατο στον εθνικό δρόμο Πύργου - Πατρών, στον εθνικό δρόμο Ολυμπίας - Πύργου και σε πολλά χιλιόμετρα επαρχιακού δικτύου του νομού Ηλείας. Κινήθηκα επίσης με το αυτοκίνητο, στην "Ε.Ο." Αθήνας - Πάτρας κατά τη μετάβαση και επιστροφή μου από τον Πύργο. Σήμερα κινήθηκα με το αυτοκίνητο στην "Ε.Ο." Αθηνών - Κορίνθου.

Το περασμένο Σάββατο ένας οδηγός κλειστού φορτηγού, κινούμενος στον εθνικό δρόμο Ολυμπίας - Πύργου, έκανε προσπέραση βγαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα, έχασε τον έλεγχο, και παρέσυρε έναν συν-ποδηλάτη μου (που έπαιρνε μέρος στο brevet), σκοτώνοντάς τον ακαριαία και βυθίζοντας στη θλίψη ολόκληρη την ποδηλατική κοινότητα και όχι μόνο.

Όσο κινήθηκα με το αυτοκίνητο στους κατ' ευφημισμό εθνικούς δρόμους που προανέφερα το περασμένο Σάββατο, αναγκάστηκα πολλές φορές να κάνω δεξιά και να χρησιμοποιήσω τη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (Λ.Ε.Α). Κινούμενος με 100 - 110 χλμ/ώρα σε δρόμους που το όριο δεν είναι πάνω από 80, πολλές φορές χρειάστηκε να κάνω δεξιά (στη Λ.Ε.Α) ώστε να με προσπεράσουν βιαστικοί οδηγοί (που αγνοούν την έννοια της απόστασης ασφαλείας από προπορευόμενο όχημα, αλλά γνωρίζουν άπταιστα τη χρήση των μεγάλων φώτων ως απειλητικού σινιάλου "κάνε πέρα να περάσω"!) πού πήγαιναν προφανώς με 120+ χλμ/ώρα.

Η Λ.Ε.Α. δεν είναι για χρήση από τα κινούμενα οχήματα! Είναι μόνο γι' αυτό που λέει το όνομά της! Για Έκτακτη Ανάγκη!

Σήμερα, με πολύ αυξημένη κίνηση (λόγω εξόδου Πάσχα των "τελευταίων"), η Λ.Ε.Α χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο από αυτοκίνητα που οι οδηγοί τους είχαν σοβαρό λόγο να πιστεύουν ότι διαθέτουν σαφώς υψηλότερο I.Q. από τους υπόλοιπους, από τη μάζα, από τους πολλούς κουτούς που είχαν γεμίσει τις υπόλοιπες λωρίδες του δρόμου. Κάποιοι (πολύ λίγοι) από αυτούς τους οδηγούς με το υψηλό I.Q., αναγκάστηκαν κάποια στιγμή να σταματήσουν, να εξηγήσουν σε αστυνομικούς της τροχαίας, πού βασίζουν την πίστη τους περί ανωτερότητάς τους και να παραλάβουν ένα σχετικό "σημείωμα". (Δυστυχώς πολλοί από αυτούς θα καταφέρουν τις επόμενες μέρες να πείσουν κάποιους άλλους αστυνομικούς της τροχαίας ότι το συγκεκριμένο σημείωμα αποτελεί μια τραγική παρεξήγηση, μια αδικία της πολιτείας εις βάρος τους και θα γλιτώσουν τα ζεστά ευρουλάκια τους από την άσκοπη μετακίνηση προς τα δημόσια ταμεία της χώρας). Κάποιοι άλλοι (από την ίδια συνομοταξία πάντα) έπαιζαν "κρυφτούλι" με τα περιπολικά της τροχαίας που προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την τήρηση των κανόνων πρόσβασης της Λ.Ε.Α.

Σίγουρα όμως, κανείς από τους προαναφερθέντες δε σκέφτηκε:

1. Ότι αν συμβεί στους ίδιους κάτι κακό, θα καταριούνται το άχρηστο κράτος που έκανε ώρες να τους στείλει ασθενοφόρο, πυροσβεστικό όχημα κλπ.
2. Ότι αν το παιδί στο αυτοκίνητο ζαλιστεί, θελήσει να κάνει εμετό και τολμήσουν να κάνουν δεξιά και να σταματήσουν στη Λ.Ε.Α. πιθανότατα θα τους σκοτώσει (μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά τους) κάποιος από τους άλλους με εξίσου "υψηλό I.Q.".
3. Ότι αν στη Λ.Ε.Α. κινούνταν (λέω εγώ τώρα) κάποιοι ποδηλάτες (όπως έκανα εγώ το περασμένο Σάββατο και όπως κάνουν όλοι οι ποδηλάτες σε τέτοιους δρόμους), θα τους παρέσυραν με μεγάλη ευκολία.
4. Ότι με τον ίδιο τρόπο παρέσυρε και σκότωσε πριν από μερικούς μήνες ένας "συνάδελφός" τους (πάντα υψηλού I.Q.) τον Άγγλο ποδηλάτη που είχε κάνει το γύρο του κόσμου και ήρθε στη Βαρυμπόμπη να συναντήσει τον κοντράκια, γκαζοφονιά που θεώρησε τη Λ.Ε.Α τον ταχύτερο δρόμο προς τον τερματισμό του αυτοσχέδιου αγώνα του.

Η Λ.Ε.Α. δεν είναι για χρήση από τα κινούμενα οχήματα! Είναι μόνο γι' αυτό που λέει το όνομά της! Για Έκτακτη Ανάγκη!

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!

• Σταματήστε να θεωρείτε τους υπόλοιπους ηλίθιους.
• Σταματήστε να αγνοείτε όλους τους κανόνες και να κάνετε ό,τι γουστάρετε στους δρόμους. Κοστίζει (αίμα και ανθρώπινες ζωές!)

Οικογενειακή βόλτα

Οργώσαμε το Άλσος του Στρατού σήμερα. Οικογενειακώς... Χρειάστηκε βέβαια αρκετή προετοιμασία (το φόρτωμα 5 ποδηλάτων σε δύο αυτοκίνητα είναι επίπονη άσκηση!). Αλλά το αποτέλεσμα ήταν λίαν ικανοποιητικό. Πέντε χαρούμενοι ποδηλάτες γέμισαν με χαρωπές φωνές το πάρκο!

Πολύ θετικό ήταν το γεγονός ότι αυτοί οι πέντε ποδηλάτες δεν ήταν μόνοι τους! Συνάντησαν και αρκετούς άλλους που είχαν την ίδια ιδέα. Το απογοητευτικό όμως ήταν πως σχεδόν όλοι ήταν ... ανήλικοι. Οι ενήλικοι συνοδοί παρακολουθούσαν από μακριά. Πόση ώρα αντέχει άραγε κάποιος να περπατάει στο πάρκο, προσπαθώντας να κρατήσει οπτική επαφή με το βλαστάρι του, το οποίο εξαφανίζεται με το ποδήλατό του, πίσω από δέντρα ή κτίρια; Μάλλον λίγη, αν κρίνω από παλιότερη, δική μου εμπειρία. Οι ίδιοι αυτοί ενήλικες, κοιτούσαν με κάποια περιέργεια το ενήλικο ζευγάρι ποδηλατών που με "πλήρη" εξάρτηση (κράνος και γάντια) ακολουθούσαν τα πιτσιρίκια τους στην ποδηλατική βόλτα. Ελπίζω να τους βάλαμε σε ... σκέψεις!

Έχοντας ποδηλατίσει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα τους τελευταίους 2 - 3 μήνες, σε ασφάλτινους δρόμους και με σχετικά γρήγορο ρυθμό, είχα αισθανθεί τον τελευταίο καιρό, την έλλειψη μιας χαλαρής βόλτας. Αυτή η βόλτα ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν.

Ποδηλατικός Απολογισμός

Με το τέλος του 2008, πολλοί από εμάς θα κάνουμε τον ... απολογισμό της χρονιάς. Ο ποδηλατικός απολογισμός της χρονιάς, θα πρέπει μάλλον να θωρηθεί θετικός. Ίσως όχι εντυπωσιακά θετικός, αλλά πάντως ... με θετική τάση!

Φίλοι και γνωστοί μου λένε συχνά ότι τους τελευταίους μήνες βλέπουν πολλά περισσότερα ποδήλατα στους δρόμους, σε σχέση με παλιότερα. Τους έχει κάνει εντύπωση αυτό, και όταν το συνδυάζουν με τη "διαφήμιση" που τους κάνω εγώ στις συζητήσεις μας, συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται για ατομική μου τρέλα, αλλά για ένα γενικότερο ρεύμα που σιγά-σιγά δημιουργείται. 

Μακάρι το 2009 η τάση αυτή να συνεχιστεί και να αποδειχτεί ότι δεν πρόκειται για τρέλα ή για μόδα, αλλά για μια τάση πο δημιουργείται από την ανάγκη αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων στο τεράστιο πρόβλημα της μετακίνησης μέσα στον αστικό ιστό. Αυτό είναι το σημαντικότερο και αυτό για το οποίο όλοι εμείς οι ποδηλάτες πρέπει να δώσουμε τη μάχη το 2009. Να πείσουμε δηλαδή ότι η αύξηση των πωλήσεων ποδηλάτων δεν είναι ούτε μόδα, ούτε τρέλα. Είναι ένα διογκούμενο ρεύμα το οποίο θα μπορέσει να δημιουργήσει την απαραίτητη πίεση προς όσους παίρνουν τις αποφάσεις σε αυτόν τον τόπο και να τους κάνει να καταλάβουν πως δεν αρκούν οι υποσχέσεις και τα προεκλογικά πυροτεχνήματα, αλλά χρειάζονται ενέργειες που θα διεκολύνουν τη διόγκωση αυτού του ρεύματος και θα επιτρέψουν την ανάπτυξη αυτής της εναλλακτικής μορφής μετακίνησης που τόσο έχουν ανάγκη οι μεγαλουπόλεις και κυρίως η Αθήνα.  

Ταυτόχρονα, οι ποδηλάτες πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις ενέργειές μας. Δεν πρέπει να καταντήσουμε γραφικοί. Δεν πρέπει η προσπάθειά μας να ακουστούμε και να φανούμε, να μας οδηγήσει σε ακρότητες και σε περιθωριακές συμπεριφορές. Διεκδικούμε τη θέση μας και τα διακαιώματά μας στο δρόμο. Δεν διεκδικούμε τον αποκλεισμό ή τον εξοστρακισμό άλλων τρόπων μετακίνησης. Δεν γινόμαστε εχθρικοί προς τα ΙΧ. Απλώς δείχνουμε με τη στάση μας ότι αξιώνουμε σεβασμό στα διακιώματά μας και ότι δεν υπάρχει κάποιος χρήστης του δρόμου που να έχει περισσότερα διακιώματα από κάποιον άλλο.

Ας έχουμε αυτά στο μυαλό μας όταν κινούμαστε στους δρόμους και θέλω να πιστεύω ότι το 2009 θα είναι μια ακόμα καλύτερη (αν μη τι άλλο - ποδηλατικά) χρονιά!

Χρόνια πολλά σε όλους!

Βαρκελώνη

Μια επίσκεψη στη Βαρκελώνη, για επαγγελματικούς λόγους, με έκανε - για άλλη μια φορά - να μελαγχολήσω για την ποδηλατική πραγματικότητα στην Αθήνα. Ή μάλλον, για να το θέσω καλύτερα, για την πιθανότητα να εξελιχθεί η Αθήνα σε στοιχειωδώς βιώσιμη πόλη. 

Ακούω ήδη τις αντιδράσεις: "Μην είσαι υπερβολικός", "μπορεί να έχουμε κάποια προβλήματα με την κυκλοφορία, αλλά έχουμε και πολλά καλά", "σιγά πια, τους είδαμε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους" και άλλα τέτοια... Δεν θέλω να επεκτεθώ ή να πλατειάσω, οπότε δε θα σταθώ σε γενικόλογες συγκρίσεις. Θα εστιάσω όμως στην αστική μετακίνηση, στην ελευθερία κίνησης (και έκφρασης κατ' επέκταση), στην προστασία του περιβάλλοντος, στο σεβασμό των δικαιωμάτων αλλά και την τήρηση των υποχρεώσεων του κάθε πολίτη μιας οργανωμένης Ευρωπαϊκής πόλης. 

Η Βαρκελώνη έχει 1.5 εκκατομύριο κατοίκους μέσα στην πόλη και συνολικά 4 εκατομμύρια στην ευρύτερη (μητροπολιτική) περιοχή. Αρκετά παρόμοιο μέγεθος με την Αθήνα δηλαδή. Μου έκανε εντύπωση ότι είδα πολλούς κεντρικούς δρόμους με 3 - 4 λωρίδες ανά κατεύθυνση και με τα δύο ρεύματα να χωρίζονται από πεζοδρόμιο πλάτους 10 - 20 μέτρων! Πάνω σε αυτό υπήρχαν (μαντέψτε) ποδηλατόδρομοι, παρτέρια, παγκάκια κλπ.

Οι κάτοικοι της πόλης, κάθε ηλικίας, φύλου και κοινωνικού στρώματος μετακινούνται (και) με ποδήλατα. Χώροι στάθμευσης ποδηλάτων υπάρχουν παντού. Σε κάθε γωνιά, σε κάθε πεζοδρόμιο. Επιπλέον έχουν ένα σύστημα ενοικίασης κοινόχρηστων ποδηλάτων. Το ονομάζουν bicing και είναι παρόμοιο με το γαλλικό Velib που τόσο συζητήθηκε τον τελευταίο καιρό, ακόμα και στα ελληνικά ΜΜΕ. 

Είδα ανθρώπους με ένδυση δουλειάς γραφείου, νοικοκυρές με ψώνια, φοιτητές, να χρησιμοποιούν τα χαρακτηριστικά κόκκινα bicing ποδήλατα με τα άσπρα φτερά, έχοντας φορτώσει τα πράγματά τους στο μπροστινό καλάθακι, και με το χαμόγελο στα χείλη να μετακινούνται άνετα και χαλαρά. 

Τα αυτοκίνητα στους δρόμους ήταν αρκετά. Περιστασιακά μποτιλιαρίσματα υπήρχαν. Φαντάζομαι όμως ότι αν όλοι αυτοί οι ποδηλάτες χρησιμοποιούσαν τα αυτοκίνητά τους, η κατάσταση θα ήταν σαν την Αθήνα (ή χειρότερη!).

Κανείς δεν κόρναρε σε ποδηλάτη να ξεκινήσει γρήγορα σε φανάρι και να "φύγει από τη μέση" στα (λίγα) σημεία που δεν υπήρχε ποδηλατόδρομος και ξεχωριστό φανάρι για ποδήλατα. Κανείς δεν κορόιδευε τους ποδηλάτες, δεν είδα κανένα βλέμμα "λύπησης" σαν κι αυτά που συχνά αντικρίζω στους δρόμους της Αθήνας από τους απαίδευτους Έλληνες οδηγούς που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είμαστε πάνω σ' ένα ποδήλατο επειδή θέλουμε να κάνουμε οικονομία στη βενζίνη ή επειδή είμαστε "φτωχαδάκια" που δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε Μπαντζάι GLX με 86 άτοκες! 

Συνάδελφοι ποδηλάτες:

• Συνεχίστε να ποδηλατείτε. 
  
• Συνεχίστε να διεκδικείτε το δικαίωμα στη μετακίνηση και στη χρήση των δημόσιων δρόμων επί ίσοις όροις με τους άλλους χρήστες του δρόμου, με σεβασμό και με πολιτισμό.
• Διαδώστε την ιδέα. 
• Δείξτε σεβασμό και απαιτείστε σεβασμό.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ!

Δεν ξέρω αν θα γίνουμε ποτέ Βαρκελώνη ή Βερολίνο. Ξέρω όμως ότι αξίζει να προσπαθήσουμε!

Κινητό...

Αναρωτιέμαι, η απαγόρευση χρήσης κινητού -που υποτίθεται ότι ισχύει εδώ και αρκετό καιρό - απασχολεί κανέναν; Την εφαρμόζει κανείς; 

Εργάζομαι σε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Το κινητό τηλέφωνο είναι "προέκταση του χεριού μου" και το χρησιμοποιώ πολλές ώρες κάθε μέρα. Είμαι προσβάσιμος 24 ώρες το 24ώρο σε αυτό. Όμως οι οδηγίες που έχουμε από την εταιρεία είναι σαφείς: "Μην χρησιμοποιείτε το κινητό τηλέφωνο όταν οδηγείτε"! Και οι οδηγίες αυτές είχαν δοθεί πολύ πριν απαγορευτεί η χρήση του με νόμο. Και τις οδηγίες αυτές τις ακολουθώ! Γιατί τις ελάχιστες φορές που δεν τις ακολούθησα, συνέλαβα τον εαυτό μου να μη θυμάται καλά-καλά από ποιους δρόμους πέρασε και πώς βρέθηκε εκεί!

Η οδήγηση  αυτοκινήτου (και οποιουδήποτε άλλου οχήματος) πρέπει να γίνεται με δύο χέρια και με την προσοχή στραμμένη στο δρόμο! 

Η χρήση bluetooth ή car-kit, παρόλο που βελτιώνει πολύ τα πράγματα και παρόλο που είναι νόμιμη, καλό είναι να μειώνεται όσο γίνεται! 

Γιατί τα λέω όλα αυτά σήμερα; Γιατί πριν από λίγο, ένας νεοέλληνας, με απαστράπτον Ford Mondeo (έχω και μέρος της πινακίδας, αλλά δε θα το αναφέρω), κόντεψε να περάσει από πάνω μου (καθώς εγώ ποδηλατούσα), γιατί η προσοχή του και το ένα χέρι του ήταν απασχολημένα με το κινητό του!).  Και θα πέρναγε από πάνω μου (ερχόμενος από πίσω μου) αν δεν προλάβαινα να φύγω πιο δεξιά από την αδιατάρακτη πορεία του, της οποίας την ταχύτητα ουδόλως μείωσε!

Για μια ακόμα φορά: 

Μη μιλάτε στο κινητό όταν οδηγείτε. Κυκλοφορούν πεζοί και ποδήλατα που μπορεί να σας λερώσουν την αμαξάρα με το αίμα τους!